Στο τέλος των παραγράφων 16-23 του κεφαλαίου 2 οι μαθητές κλήθηκαν να γράψουν λόγους με τους οποίους θα τάσσονταν υπέρ ή κατά της κατεδάφισης των Μακρών τειχών της Αθήνας. Κάποιοι από αυτούς εκφωνήθηκαν και βιντεοσκοπήθηκαν.
Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΗΡΑΜΕΝΗ
Αγαπητοί συμπολίτες,
Συγκεντρωθήκαμε εδώ για να λύσουμε την κρίσιμη κατάσταση που επικρατεί εδώ στην Αθήνα και ακόμη για να σας αναφέρω τι έγινε στη Σπάρτη και τους όρους που μας προτείνουν οι Λακεδαιμόνιοι.
Πρώτα απ’ όλα, όταν εγώ και οι άλλοι πρέσβεις, με απόλυτη πληρεξουσιότητα πήγαμε στη Σελασία για να διαπραγματευτούμε την ειρήνη, οι έφοροι μας κάλεσαν στη Σπάρτη, όπου συγκάλεσαν συνέλευση και εκεί πολλοί Έλληνες, ιδίως οι Κορίνθιοι και οι Θηβαίοι, διαμαρτυρήθηκαν και ήταν της γνώμης να εγκαταλείψουν την Αθήνα.
Παρόλη τη φασαρία και την αναστάτωση που προκλήθηκε, οι Λακεδαιμόνιοι αρνήθηκαν να υποδουλώσουν την Αθήνα που είχε προσφέρει τις υπηρεσίες της στην Ελλάδα όταν είχε διατρέξει πολύ μεγάλο κίνδυνο, κατά τους περσικούς πολέμους. Δέχονται λοιπόν να συνάψουμε ειρήνη μεταξύ μας και προτείνουν τους παρακάτω όρους:
Να γκρεμιστούν τα Μακρά τείχη και τα τείχη του Πειραιά, να παραδώσουμε όλα τα πλοία εκτός από δώδεκα, να φέρουμε πίσω τους πολιτικούς εξόριστους, να έχουμε τους ίδιους εχθρούς και φίλους με εκείνους και να τους ακολουθούμε όπου κι αν μας οδηγούν.
Κατά τη γνώμη μου, με την κατάσταση που επικρατεί αυτή την περίοδο στην πόλη μας και με το γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη έλλειψη τροφίμων τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Ο λοιμός χτύπησε τη πόλη και όλο και περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά. Πρέπει λοιπόν να αναγκαστούμε να δεχτούμε τους όρους της ειρήνης και να αφήσουμε τους εγωισμούς για το καλό του τόπου και για να σώσουμε τις ζωές μας.
Θεοδώρα Δεληολάν
ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ
Αγαπητοί συμπολίτες,
Μαζευτήκαμε σήμερα όλοι εδώ για να πάρουμε την σημαντικότερη απόφαση για την πόλη μας. Ξέρουμε ποσό δύσκολη κατάσταση βιώνουμε όλοι, και πόσο δύσκολα είναι και γίνονται τα πράγματα μέρα με την μέρα.
Γι’ αυτό λοιπόν σήμερα εδώ στην εκκλησία του Δήμου θα σας ανακοινώσω ότι η πλειοψηφία των αθηναίων πολιτών αποφάσισε κατόπιν έρημου σκέψεως πως πρέπει να αποδεχθούμε την πρόταση των Σπαρτιατών. Διότι μετά την συμφωνία αυτή εξασφαλίζεται η ευημερία της πόλης μας και η υγεία των συμπολιτών μας, η οποία βρισκόταν ” μέχρι σήμερα όμως” σε δυσμενή θέση λόγο της αργοπορίας του Θηραμένη να διαπραγματευτεί για την ειρήνη της πόλης.
Η οποία είναι σημαντικότερη από τον εγωισμό αυτών που θέλησαν να αφήσουν στη μοίρα τους, τους συμπολίτες μας. Γιατί αυτοί υπέφεραν από την έλλειψη των βασικών αγαθών και πέθαιναν από λοιμώδη νοσήματα. Το σημαντικότερο είναι να αφήσουμε στην άκρη τα προσωπικά μας συμφέροντα και να αποφασίσουμε με γνώμονα το κοινό καλό.
Τελειώνοντας θέλω να σας παρακαλέσω να αφήσετε πίσω τους ενδοιασμούς σας και να πράξουμε με σύνεση, βάζοντας πάνω από τους εαυτούς μας το καλό της πόλης μας. Γιατί τελικά πρέπει να νοιαζόμαστε πιο πολύ για τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται άδικα παρά για τα συμφέροντά μας. Κάποιοι Αθηναίοι δεν δέχονται τους όρους γιατί πιστεύουν πως έτσι χάνουν την αξιοπρέπειά τους αλλά και τις αξίες τους. Όμως οι άνθρωποι πεθαίνουν, η πόλη ερημώνει γι’ αυτό πρέπει να δεχτούμε. Γιατί αν ο λαός μας στο τέλος δεν αντέξει θα λιμοκτονήσει και πεθάνει τότε πεθαίνουν και οι αξίες του και η αξιοπρέπειά του.
Ευτυχία Βογιατζή
Αθηναίοι συμπολίτες,
Όπως όλοι ξέρετε βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, τα τρόφιμα λιγοστεύουν και εμείς λιμοκτονούμε, και από την άλλη οι Σπαρτιάτες μας πιέζουν ολοένα και περισσότερο. Θυμηθείτε πως έχουμε να φάμε κανονικά πάνω από τρείς μήνες και οι συμπολίτες μας πεθαίνουν λόγω του ότι δεν έχουν να φάνε. Οι προσπάθειές μας να σώσουμε τα τείχη φαίνεται πως πρέπει να σταματήσουν εδώ, γιατί πολύ απλά δεν έχουμε άλλη λύση από το να τα γκρεμίσουμε. Και πιστεύω πως δεν υπάρχουν πολλοί από εσάς οι οποίοι θα ήθελαν να μείνουν και να πεθάνουν. Οι εκπρόσωποι που στείλαμε στην Σπάρτη είπαν πως η μόνη λύση είναι να γκρεμίσουμε τα τείχη. Σίγουρα θα μπορούσαμε να μείνουμε εδώ μέσα και να πεθάνουμε για χάρη της Δημοκρατίας, αλλά σας ρωτώ, αξίζει αυτό; Αξίζει δηλαδή να πεθαίνει τόσος αθώος κόσμος για τη Δημοκρατία; Πρέπει να λογικευτούμε και να τα γκρεμίσουμε για να μην γκρεμίσουν αυτά εμάς, έτσι ώστε το έθνος μας να συνεχίσει την επιβίωσή του μέσα στους αιώνες.
Νίκος Βασάκης
Αφού άκουσα όλα όσα μας είπε ο Θηραμένης, παίρνω τον λόγο ως Αθηναίος πολίτης, και εκφράζω μπροστά εδώ σε όλους την άποψή μου. Πρώτα απ’ όλα όλοι μας ξέρουμε πως για μας τα τείχη είναι ένα πού σημαντικό επίτευγμα που μας προστάτευσε από πολλούς κινδύνους. Είναι η κληρονομιά μας! Τώρα όμως ας σκεφτούμε πως αν πεθάνει όλος ο Αθηναϊκός λαός από την πείνα που επικρατεί θα χαθεί από τον χάρτη η Αθήνα και ο λαός της αφήνοντας πίσω μόνο τα τείχη να μαραζώνουν και η χρησιμότητά τους να χαθεί. Όσο και να με στεναχωρεί το γεγονός του γκρεμίσματος των τειχών, προτιμώ να χαθεί ένα μέσο προφύλαξης παρά ο λαός όλος. Ας γίνουμε για μια φορά στη ζωή μας ιερόσυλοι, χωρίς όμως να χάσουμε την ζωή μας και να εξαφανίσουμε εμείς οι ίδιοι τους πολίτες της Αθήνας. Βλέπουμε όλοι μας κάθε μέρα να αυξάνεται ο αριθμός των χαμένων ανθρώπων εξαιτίας της πείνας που μας έχει θερίσει όλους γι’ αυτό ας παραδοθούμε στους Σπαρτιάτες, τουλάχιστον θα καταφέρουμε με αυτόν τον τρόπο να μην χαθεί ο λαός μας. Αυτά είχα να πω και ελπίζω να πάρετε υπόψην σας όλοι τα λόγια μου και να πράξετε λογικά. Ευχαριστώ!
Δάφνη Δημητριάδου
ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ
Αγαπητοί συμπολίτες,
Μόλις ακούσαμε από τον Θηραμένη τους όρους που έθεσαν οι Λακαιδεμόνιοι για συνθήκη ειρήνης μαζί μας και όλοι μας έχουμε διαφορετική άποψη πάνω σ’ αυτό το θέμα. Οι περισσότεροι συμφωνούν όμως υπάρχουν και κάποιοι που διαφωνούν κάθετα. Εγώ λοιπόν διαφωνώ να συνθηκολογήσουμε με τη Σπάρτη πόσο μάλλον να δεχτώ τον όρο που λέει πως πρέπει να γκρεμίσουμε τα τείχη. Τα τείχη αυτά για την Αθήνα είναι ένα πολύ μεγάλο έργο οικονομικά και ανθρώπινης εργασίας. Ακόμα αποτελεί καλύτερο και πιο αποτελεσματικό έργο οχύρωσης καθώς προφύλαξε την Αθήνα από πολλές επιδρομές που έγιναν, με λίγα λόγια έχει προστατευτικό ρόλο απέναντι σ’ αυτήν και στους κατοίκους που ζουν εκεί συνδέοντας το μαζί τους συναισθηματικά. Αυτά τα τείχη λοιπόν δίνουν κύρος στην πόλη το οποίο ήθελαν να πλήξουν οι Σπαρτιάτες επειδή ζηλοφθονούσαν. Τέλος η Αθήνα πέρασε πολλούς κινδύνους και πολέμους (ναυμαχία Σαλαμίνας, Περσικοί πόλεμοι…) και είχαν φτάσει σε αυτή τη θέση που είμαστε όλοι τώρα και αντιστάθηκε. Και τώρα εμείς καλούμαστε να γκρεμίσουμε αυτά τα τείχη δίχως τύψεις;
Κική Καλαμάρη
Αγαπητοί Αθηναίοι πολίτες,
Γνωρίζετε ότι βρισκόμαστε στην χειρότερη θέση μετά από αυτόν τον πόλεμο. Δεν πρέπει όμως να τα βάλουμε κάτω. Τώρα απευθύνομαι σε εσάς κύριε Θηραμένη είμαι σε θέση να αποδεχτώ όλες τις προτάσεις των Σπαρτιατών εκτός από μία. Ως Αθηναίος πολίτης αρνούμαι να συμμετέχω στο γκρέμισμα των τειχών. Τα τείχη αυτά είναι η κληρονομιά που μας άφησαν οι προηγούμενες γενιές .Σε περιόδους κινδύνου, όπου η Αθήνα βρισκόταν σε δυσμενή θέση, όπως και τώρα, τα τείχη πρόσφεραν τεράστια προστασία. Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι μαζί είχαμε ορκιστεί πως απαγορεύεται να αναφέρουμε για την καταστροφή των τειχών. Μπορεί να κινδυνεύουμε να πεθάνουμε και εμείς οι ίδιοι αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εγκαταλείψουμε την υπερηφάνειά μας. Όσοι έχουν χαθεί εξαιτίας της τρομερής πείνας κράτησαν τον όρκο τους και ούτε που σκέφτηκαν πως υποτιθέμενη λύση είναι η καταστροφή των τειχών.
Από τις χαμένες ψυχές πρέπει να πάρουμε δύναμη και να μην δεχθούμε αυτήν την ειρήνη. Βασικά, αυτήν την «ειρήνη» που φέρατε κύριε Θηραμένη μόνο ένας αδιάφορος για την πατρίδα του άνθρωπος θα μπορούσε να συνάψει. Αυτή η ειρήνη καταστρέφει την ιστορία μας και το μεγάλο έργο των προηγούμενων Αθηναίων. Στην πραγματικότητα δεν πρέπει να μιλάμε για ειρήνη. Είναι ένα βασανιστήριο. Οι Σπαρτιάτες θέλουν να μας μεταχειρίζονται σαν άλογα που βλέπουν μόνο προς μία κατεύθυνση. Ελπίζω να κατανοήσετε τις απόψεις μου και να αρνηθείτε αυτήν την ειρήνη. Τα τείχη είναι και ιστορία και πατρίδα αλλά συγχρόνως προσφέρουν και τεράστια προστασία.
Θοδωρής Δαγκλής
Άντρες Αθηναίοι,
Οι όροι που τέθηκαν από τους Σπαρτιάτες σε εμάς ώστε να υπογραφεί η συνθήκη ειρήνης επιβάλλουν να ακολουθούμε τους Λακαιδεμόνιους όπου αυτοί μας οδηγούν είτε στην ξηρά είτε στην θάλασσα, να έχουμε τους ίδιους εχθρούς και φίλους ενώ επίσης να παραδώσουμε τα πλοία μας και να επαναφέρουμε στην πατρίδα τους, τους εξόριστους. Όμως ο χειρότερος απ’ όλους τους όρους είναι το γκρέμισμα των Μακρών τειχών. Εγώ πιστεύω, άντρες Αθηναίοι, ότι, δςν πρέπει να υποχωρήσουμε σε αυτόν τον όρο καθώς τα Μακρά τείχη για την Αθήνα την πόλη μας, είναι σύμβολο δύναμης και εξουσίας, οπότε όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας από εμάς η πόλη μας θα χάσει το γόητρο της και το κύρος της. Επιπλέον, ισχυρίζομαι ότι τα Μακρά τείχη δεν πρέπει να γκρεμιστούν γιατί παρέχουν ασφάλεια στην πόλη και μας προστατεύουν από τους κινδύνους. Έτσι λοιπόν αν κατεδαφιστούν θα είμαστε απροστάτευτοι σε πολιορκία και επιθέσεις καθώς η πόλη μας θα είναι πλέον ανοχύρωτη. Τέλος σας παρακινώ πολίτες της Αθήνας να μην δεχτήτε τον όρο που επιβάλλει το γκρέμισμα των Μακρών τειχών. Επειδή με αυτόν τον τρόπο οι κάτοικοι της Αθήνας θα επιρεαστούν ψυχολογικά νιώθοντας ηττημένοι καθώς δεν θα αισθάνονται πλέον ασφάλεια ούτε ηρεμία στην περιοχή τους αφού ένα μεγάλο έργο θα κατεδαφιστεί.
Στέλλα Θολούλη
