ΟΜΑΔΑ Α: Δάφνη Δημητριάδου, Γιώτα Αβραμίδου, Κλειώ Λιαούρη, Νικολέττα Μεχάλα, Γιώτα Αβραμίδου, Παναγιώτα Δεμερτζή, Ευτυχία Βογιατζή, Δεληολάν Θεοδώρα, Μιγκένα Αϊντίνι
Ένας Αθηναίος στρατιώτης γραφεί:
Σήμερα, ημέρα πρώτη, ξεκινήσαμε από τη Σάμο πλέοντας ενάντια στη Χίο και στην Έφεσο. Στη συνέχεια, ανοιχτήκαμε στο πέλαγος με σκοπό να φτάσουμε στον Ελαιούντα όπου και αγκυροβολήσαμε. Εκεί καθώς γευματίζαμε μας ανακοινώθηκε η είδηση σχετικά με τη Λάμψακο. Αμέσως μπήκαμε στα πλοία και πλεύσαμε για την Σηστό, όπου εφοδιαστήκαμε με τρόφιμα και συνεχίσαμε να πλέουμε για τους Αιγός ποταμούς που βρισκόταν απέναντι από τη Λάμψακο.
Ημέρα δεύτερη. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και εγώ γεμάτος θετική ενέργεια! Παραταχθήκαμε λοιπόν κατά μέτωπο έτοιμοι για ναυμαχία, όμως από στόμα σε στόμα ακούστηκε πως ο Λύσανδρος δεν έβγαζε τα πλοία του και αργά το βράδυ πλεύσαμε πάλι προς τους Αιγός ποταμούς. Τότε ξαφνικά άρχισε να βρέχει και ο καιρός ήταν πολύ κρύος, όλοι μαζευτήκαμε στις σκηνές μας κανένας δεν έβγαινε αφού ήταν Σεπτέμβρης και το κρύο ήταν αρκετό. Τις επόμενες μέρες πλεύσαμε εναντίον του Λυσάνδρου, ο ίδιος όμως δεν ανοιγόταν στο πέλαγος.
Ημέρα πέμπτη. Πλεύσαμε πάλι εναντίον του Σπαρτιατικού στόλου, επειδή όμως ο Λύσανδρος δεν έκανε καμία κίνηση γυρίσαμε πάλι στην ακτή, αποβιβαστήκαμε από τα πλοία και κάποιοι στρατιώτες πήγαν για εφοδιασμό τροφίμων στη Σηστό. Μετά από λίγο ακούστηκε δυνατά η φωνή του Κόνωνα, του στρατηγού μας, ο οποίος μας έδωσε εντολή να μπούμε αμέσως στα πλοία αφού είδε την επιθετική κίνηση του Λυσάνδρου. Εγώ στο πλοίο του Κόνωνα που βρισκόμουν και ακόμα εφτά πλοία ανοιχθήκαμε στο πέλαγος για ναυμαχία. Μετά από λίγο, εμείς και ακόμα εννιά πλοία φύγαμε με σκοπό να φτάσουμε στην Αβαρνίδα. Από εκεί πήραμε τα μεγάλα πανιά από τα πλοία του Λυσάνδρου και πλεύσαμε στον Ευαγόρα της Κύπρου. Μπορώ να πω πως αν και ήμουν βαθιά πληγωμένος από την ήττα μας με ανακούφισε το γεγονός ότι ξέφυγα και ότι δεν πιάστηκα αιχμάλωτος των Σπαρτιατών. Εδώ τελείωσαν όλα, με την καταστροφική ήττα μας!
Ένας Αθηναίος στρατιώτης γραφεί:
Σήμερα, ημέρα πρώτη, ξεκινήσαμε από τη Σάμο πλέοντας ενάντια στη Χίο και στην Έφεσο. Στη συνέχεια, ανοιχτήκαμε στο πέλαγος με σκοπό να φτάσουμε στον Ελαιούντα όπου και αγκυροβολήσαμε. Εκεί καθώς γευματίζαμε μας ανακοινώθηκε η είδηση σχετικά με τη Λάμψακο. Αμέσως μπήκαμε στα πλοία και πλεύσαμε για την Σηστό, όπου εφοδιαστήκαμε με τρόφιμα και συνεχίσαμε να πλέουμε για τους Αιγός ποταμούς που βρισκόταν απέναντι από τη Λάμψακο.
Ημέρα δεύτερη. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και εγώ γεμάτος θετική ενέργεια! Παραταχθήκαμε λοιπόν κατά μέτωπο έτοιμοι για ναυμαχία, όμως από στόμα σε στόμα ακούστηκε πως ο Λύσανδρος δεν έβγαζε τα πλοία του και αργά το βράδυ πλεύσαμε πάλι προς τους Αιγός ποταμούς. Τότε ξαφνικά άρχισε να βρέχει και ο καιρός ήταν πολύ κρύος, όλοι μαζευτήκαμε στις σκηνές μας κανένας δεν έβγαινε αφού ήταν Σεπτέμβρης και το κρύο ήταν αρκετό. Τις επόμενες μέρες πλεύσαμε εναντίον του Λυσάνδρου, ο ίδιος όμως δεν ανοιγόταν στο πέλαγος.
Ημέρα πέμπτη. Πλεύσαμε πάλι εναντίον του Σπαρτιατικού στόλου, επειδή όμως ο Λύσανδρος δεν έκανε καμία κίνηση γυρίσαμε πάλι στην ακτή, αποβιβαστήκαμε από τα πλοία και κάποιοι στρατιώτες πήγαν για εφοδιασμό τροφίμων στη Σηστό. Μετά από λίγο ακούστηκε δυνατά η φωνή του Κόνωνα, του στρατηγού μας, ο οποίος μας έδωσε εντολή να μπούμε αμέσως στα πλοία αφού είδε την επιθετική κίνηση του Λυσάνδρου. Εγώ στο πλοίο του Κόνωνα που βρισκόμουν και ακόμα εφτά πλοία ανοιχθήκαμε στο πέλαγος για ναυμαχία. Μετά από λίγο, εμείς και ακόμα εννιά πλοία φύγαμε με σκοπό να φτάσουμε στην Αβαρνίδα. Από εκεί πήραμε τα μεγάλα πανιά από τα πλοία του Λυσάνδρου και πλεύσαμε στον Ευαγόρα της Κύπρου. Μπορώ να πω πως αν και ήμουν βαθιά πληγωμένος από την ήττα μας με ανακούφισε το γεγονός ότι ξέφυγα και ότι δεν πιάστηκα αιχμάλωτος των Σπαρτιατών. Εδώ τελείωσαν όλα, με την καταστροφική ήττα μας!
